Edward Woyniłłowicz (1847–1928), któremu poświęcona jest książka pt. Cierń Kresowy, był działaczem gospodarczym i społecznym, fundatorem kościoła pw. Świętych Symeona i Heleny w Mińsku, właścicielem pałacu w Sawiczach i rozległych dóbr ziemskich.
Po I wojnie światowej, w wyniku postanowień traktatu ryskiego został zmuszony do opuszczenia rodzinnych stron. Zamieszkał na stałe w Bydgoszczy. W mieście, w którym w 1920 roku dach nad głową znalazło tysiące takich jak on uchodźców z ziem kresowych. Tu zaangażował się w działalność Związku Polaków z Kresów Wschodnich. Tu w 1928 roku zmarł.
Do końca życia nie pogodził się z utratą rodzinnej ziemi. Jak wielki był to dla niego dramat świadczą słowa, które kazał wyryć na swoim grobie: „Traktatem ryskim z swej ziemi wygnany, deptać musiałem obce łany”.
O jego działalności społecznej, ale przede wszystkim o życiu prywatnym w książce pt. Cierń Kresowy, w wydaniu II poprawionym i uzupełnionym opowiada bydgoszczanka – Gizela Chmielewska.