Wykradłszy się z domu do Legionów, walczył w wojnie polsko-bolszewickiej w latach 1919-1920. Następnie studiował w Wyższej Szkole Wojennej, w której później wykładał. W roku 1939 jako oficer Sztabu Generalnego przedostał się do Rumunii, a potem do Francji i Wielkiej Brytanii. W Londynie pracował w biurze gen. Kazimierza Sosnowskiego, który kieruje wojskowym podziemiem w Polsce. W listopadzie 1940 roku wyruszył jako emisariusz z misją do Polski. W marcu 1943 roku został zrzucony jako skoczek spadochronowy. Kierował najpierw IV Oddziałem Komendy Głównej AK, Kwatermistrzowskim, a od jesieni 1943 roku, po pogromie wywiadu, II Oddziałem. Po upadku Powstania prowadził rokowania i popisał akt kapitulacji. Po wojnie pozostał na emigracji. Wiele czasu i energii poświecił dokumentowaniu historii AK. Był jednym z założycieli Studium Polski Podziemnej, redaktorem różnych publikacji, dyrektorem biura Skarbu Narodowego.