Kino PRL-u. Możemy się zżymać na papierowe dialogi i natrętną propagandę, ale był to jedyny czas w historii polskiej kinematografii, kiedy zachodni recenzenci czekali na nowe obrazy z Polski. Scenariusze znad Wisły (jak np. „Kanał” Stawińskiego) podbijały serca włodarzy Hollywoodu, a termin „polska szkoła filmowa” został wpisany na stałe do światowego słownika popkultury. Polscy reżyserzy zażywali sławy porównywalnej z popularnością Antonioniego i Kurosawy, a polscy aktorzy stawali się gwiazdami festiwali filmowych.\n? Hollyłódź: kuźnia kadr. Sukcesy i ekscesy łódzkiej filmówki\n? Socrealizm w obiektywie kamery\n? Wpuszczeni w „Kanał”: początki legendy szkoły polskiej\n? Zespoły filmowe i kolaudacje. „Przywrócić scenę dupnika! Minister kultury i sztuki”\n? Superprodukcje i kino moralnego niepokoju\n? Pola Raksa. Piękne dziewczyny z okładek trafiają na ekran\n? Kultowe sceny polskiego kina\n? Mistrz Andrzej. Opowieść o Andrzeju Wajdzie\n? Samotność Małego Rycerza. Tadeusz Łomnicki\n? Bobek. Wszystkie twarze Bogumiła Kobieli\n? Jerzy Skolimowski. „Ręce do góry” – ambitne kino bez komercji\n? Na wieki wieków Kmicic. Daniel Olbrychski\n? Beata Tyszkiewicz. Piękność na wyłączność dla filmu.\nSławomir Koper umiejętnie weryfikuje filmowe legendy i kreacje z prozą życia ich bohaterów. Czerpie pełnymi garściami ze wspomnień, wywiadów i korespondencji – tych publikowanych i tych pisanych do szuflady. Wertuje tysiące akt IPN-u, by znaleźć niekiedy szokujące notatki na temat opisywanych postaci. Wielcy artyści, kultowe filmy, anegdoty, ploteczki i małe dramaty. Niezapomniane sceny utrwalone obiektywem kamery i te, których kamera nie zdążyła uwiecznić. Na szczęście dla nas Koper dotarł do nich i je opisał...