Wraz z nazistowską okupacją Krakowa rozpoczęło się prześladowanie ludności żydowskiej miasta ograniczenie praw i swobody poruszania się, codzienne upokorzenia, przymusowa praca, a wreszcie masowe wysiedlenia w 1940 roku. Z około 65 tysięcy krakowskich Żydów w mieście pozostało formalnie kilkanaście tysięcy, dla których władze okupacyjne stworzyły getto w dzielnicy Podgórze. W czasie funkcjonowania getto było przymusowym, tymczasowym domem dla około 20 tysięcy żydowskich mieszkańców Krakowa i okolic. Było również miejscem krwawych akcji i deportacji do obozu zagłady w Bełżcu. Żydowska dzielnica mieszkaniowa, jak ją nazywali Niemcy, była także świadkiem heroicznych aktów pomocy i ucieczki. W dniach 1314 marca 1943 roku Niemcy brutalnie zlikwidowali getto krakowskie, zabijając część jego mieszkańców na miejscu, pozostałych wysiedlając do pobliskiego obozu pracy Płaszów.
70 lat po tych wydarzeniach Ośrodek Studiów nad Historią i Kulturą Żydów Krakowskich UJ wspólnie z Wydawnictwem Austeria wydają reprint książki W 3-cią rocznicę zagłady ghetta w Krakowie (13.III.1943 13.III.1946). Publikacja ta, wydana przez Żydowską Komisję Historyczną w 1946 roku, była jedną z pierwszych prób upamiętnienia ofiar Zagłady w Krakowie. W 70. rocznicę likwidacji getta pragniemy przypomnieć ten głos ocalonych i świadków, a także tych, którzy już w 1946 roku byli świadomi, jak ważna jest pamięć o tych, którzy zginęli. Poznajmy lub przypomnijmy sobie historię getta w Krakowie i jego mieszkańców! I pamiętajmy o nich!
Edyta Gawron,
Ośrodek Studiów nad Historią i Kulturą Żydów Krakowskich UJ