Książka analizuje dylematy polskiej transformacji w ujęciu czołowych przedstawicieli socjologii, politologii, historii i ekonomii (Janusza Tazbira, Edmunda Wnuka-Lipińskiego, Antoniego Z. Kamińskiego, Andrzeja Kojdera, Mieczysława Kabaja i in.).
Jaka jest polska rzeczywistość na początku trzeciego tysiąclecia? Jakie piętno wywarła na niej polityczna, gospodarcza i społeczna przebudowa kraju, czyli procesy nazywane transformacją lub syndromem wielkiej zmiany? Jakie są doświadczenia tej wielkiej zmiany? Zdecydowanie pozytywne? Raczej niekorzystne? Czy może odpowiedź na to pytanie najłatwiej byłoby sformułować w kategoriach \"tak, ale\"?
Transformacja była (i jest) konieczna i - zważywszy okoliczności - nieźle się udała, tyle że przysporzyła nam wielu poważnych i trudnych do rozwiązania problemów. Czy można było ich uniknąć? Niektórych zapewne tak, zwłaszcza gdybyśmy piętnaście lat temu dysponowali dzisiejszą wiedzą i dzisiejszym doświadczeniem.