Kampania dunajska księcia Marlborough jest przykładem operacji wojskowej, która całkowicie zmieniła przebieg całej wojny. Historia nie zna trybu łączącego, ale nie ulega wątpliwości, że gdyby nie przybycie angielsko-holenderskiego korpusu ekspedycyjnego, Wiedeń najprawdopodobniej zostałby zajęty przez Maksymiliana Bawarskiego, co oznaczałoby koniec dynastii Habsburgów w Świętym Cesarstwie Rzymskim. Jednak klęska pod Schellenberg (Donauwrth) doprowadziła samą Bawarię na skraj zniszczenia. Niemal natychmiast po bitwie Marlborough i jego sojusznik, margrabia badeński Ludwik Wilhelm, stanęli u bram księstwa, które i tak już zbyt wiele ucierpiało w wojnie.

Wyjątkowość marszu Marlborough do Dunaju wynikała nie z bardzo ambitnego przedsięwzięcia przemierzenia połowy kontynentu, ale z faktu, że Francuzi nie mogli odkryć prawdziwego celu kampanii, dopóki książę nie skierował swoich wojsk znad Środkowego Renu na wschód. Nie zapominajmy, że do tego momentu flanka Marlborough była stale zagrożona atakiem ze strony oddzielnych ugrupowań wojsk francuskich. Należy przyznać, że Francuzi również spodziewali się podobnego ciosu. Marsz został wykonany bardzo starannie i ostrożnie, ponieważ dla Marlborough ważna była nie szybkość, ale kondycja fizyczna i wysokie morale jego żołnierzy...