Książka Bogumiła Strączka jest poszukiwaniem nie tylko w pracach Girarda, ale pośród wielogłosu filozofii, z którą Girard dyskutował ścieżki, na której szansą na transformację kultury w obliczu jej największego zagrożenia, jakim jest niekontrolowana przemoc, mogłaby się stać indywidualna, przede wszystkim moralna konwersja, funkcjonalna w obliczu praktyki życia.
Publikacja ta jest jednak ważna nie tylko dlatego, że w sposób wnikliwy analizuje teorię mimetyczną w perspektywie etycznej, ale także ze względu na to, że zdejmuje pewne odium nieufności z samego pojęcia konwersji, które wolimy dzisiaj analizować w kategoriach psychologicznych, socjologicznych, religioznawczych czy po prostu w ramach badań statystycznych, niż lokować je pośród doświadczeń o charakterze egzystencjalnym. W przedstawionej pracy konwersja i przemoc odsłaniają swoją specyficzną relacyjność, co pozwala także na pogłębioną lekcję myśli Girarda.
Skryť popis